όπως παλια

Καθώς περπατούσα στο λιμάνι...εκεί που τα καραβάκια ήταν ήσυχα,άσπρα πανιά,διάφορα ονόματα ξεπρόβαλαν όταν περνούσα από μπροστά τους..μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από τα παιδικά μου χρόνια..δεν ξέρω το πως και το γιατί μου ήρθαν στο μυαλό..ξέρω σίγουρα ότι μου ήρθαν σε μία στιγμή ηρεμίας και το είχα ανάγκη..με συνεπήρε όλο αυτό..οι σκηνές γινόντουσαν όλο και πιο έντονες, με πολύ συναίσθημα.σα να τις ξανά ζούσα,ήταν πολύ όμορφο.Ένα,δύο περισσότερα από δύο δάκρυα ένιωσα να κυλάνε στο μάγουλό μου,δεν ήταν δάκρυα απόλυτης στενοχώριας απλά μου έχουν λείψει αυτές οι καταστάσεις,ήταν δάκρυα συγκίνησης και λαχτάρας! Σαν σήμερα θυμάμαι που η μαμά μου μού φορούσε τα φορεματάκια, με χτένιζε και έπειτα πηγαίναμε βόλτα..ή με πήγαινε ο παππούς μου στις κούνιες! "Κούνια μπέλα έσπασε η κουτέλα και βγήκε μια κοπέλα που την λένε Στέλλα" άκομα και σήμερα το τραγουδάω σιγά από μέσα μου..να το ακούω μονάχα εγώ..κανείς άλλος..κλείνω τα μάτια μου.κρατάω γερά.παίρνω φόρα και πετάω πάνω στην κούνια..λες και ήταν τότε..τότε που με κουνούσε ο παππούς μου =) αύριο θέλω να δω όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορώ! να μου έρθουν και άλλες σκηνές.,αμέ αμέ! γιατί όχι?! χδ
Αυτό θα βοηθήσει στα σίγουρα :

φιλάκιαα
καλό βράδυ!                                                               SOF..=)