Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

απέραντο γαλάζιο

Είδα να αλλάζει χρώματα ο ουρανός,
καθώς είχα βυθιστεί στα γαλανά νερά
σώμα,σκέψεις
ολοκληρωτικά βυθισμένη.
αν και παγωμένα,εγώ ένιωθα ζεστά.
Ελεύθερη στο γαλάζιο,
μία ναυαγός του έρωτα.


sof..=)

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Σε ένα βλέμμα.

Σε ένα βλέμμα φευγαλέο
είδα να τρέχει από τα χείλη σου η λέξη "φεύγω"
έκλεισα τα μάτια μου,
τσίμπησα τον εαυτό μου
προσπαθώντας να με πείσω πως ήταν όνειρο,
μα μάταια,
μόλις τα άνοιξα
μόλις ένιωσα το τσίμπημα,
αντιλήφθηκα όχι απλώς ότι ήταν πραγματικότητα,
αλλά και ότι ζούσα έναν από τους χειρότερους εφιάλτες.


Sof..=)

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

κλειστά μάτια,ανοιχτή καρδιά

Θα κλείσω τα μάτια μου,
συγγνώμη μα δε μπορώ να αντέξω την θέα του προσώπου σου.
Δυσοίωνο το βλέμμα σου,
συγγνώμη μα θα τα κλείσω..
όπως το ίδιο έκανες και εσύ,
μία νύχτα που θέλησες να μου φύγεις..
η διαφορά μας;
εγώ δεν επιθυμούσα να τα κλείσω.


*μα πώς θα κλείσω όμως την πόρτα της καρδιάς?

Καληνύχτα,
SOF..=)

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

no happy thoughts

Και είναι σα σύρματα καρφωμένα πάνω σε σώμα πεθαμένο,
ζωή και θάνατος έννοιες κοντινές

χαμένοι αστερισμοί στον ουρανό,
άψυχα βλέμματα στη γη

κομματιασμένες ψυχές,
φθαρμένες καρδιές

πολυταξιδεμένα μυαλά,
άπιαστα όνειρα

μοναχικές αγκαλιές,
αδειανές χούφτες

μπερδεμένες αισθήσεις,
κρυμμένα συναισθήματα,
"Σ'αγαπώ"

*κάθε μέρα που περνάει,με πονάει
SOF...=)


Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

μελαγχολία

Κλεισμένη ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους
νιώθωντας πιο μόνη από ποτέ,
προσπαθώ να μην με χάσω..
ξεχασμένη η υπαρξή μου από πολλά άτομα,πολλές καταστάσεις..
πίστευα πως θα ήταν όλα διαφορετικά...
το καλοκαίρι είναι μια εποχή γεμάτη χαμόγελα και χαρά..
μα δεν μου ταιριάζει το ξέρω..
άδικα αδημονούσα να περάσει η σχολική περίοδος..
εγώ και οι σκέψεις μου
βάζω μουσική,τα ακουστικά στα αυτιά..
και γράφω,γράφω με τις ώρες...
μόνο αυτό έχω να κάνω..
μου λείπουν πολλά άτομα που ήταν μαζί μου
τώρα είναι σα να υπάρχουν απλώς φαινομενικά...
σκληρό έτσι?
συνδέομαι απόλυτα με την λέξη μελαγχολία..
όσο χαρούμενη φαίνομαι εξωτερικά..
τόσο σπαράζω εντός μου..
να προσέχεις σε ποιον δίνεις οποιοδήποτε κομμάτι σου..
δεν ξέρεις με ποιο τρόπο θα το χρησιμοποιήσει...
πού είναι?

*είναι καταστάσεις που σου δείχνουν ότι η φιλία δεν είναι αληθινή
θα ευχόμουν να είναι  μηδαμινές..
Sof...=)
γιαγιά,εύχομαι να γίνεις όσο το συντομότερο καλά

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

*Σαν μία εποχή

Θυμάμαι,
 είδα τον χειμώνα στα μάτια σου,
την μυρωδιά της βροχής στο σώμα σου
από τα βλέφαρά σου έσταζαν σταγόνες βροχής..
καταιγίδα στην καρδιά σου..
τα χέρια σου πάντα παγωμένα..
στα χείλη σου,ο χειμώνας του Vivaldi...
Μην με ρωτήσεις γιατί αγαπώ τον χειμώνα...
Δεν τολμώ να σου πω ότι ο χειμώνας είσαι εσύ...

SOF...=)

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

a soul

 Μην κοιτάξεις πίσω,δεν θέλω να με δεις να πονάω
τόσα μαρτυράνε τα μάτια και άλλα τόσα τα δάκρυα.
Αν γυρίσεις θα δω να χαμογελάς.
Δεν είναι ότι δεν θέλω,μα με σκοτώνει να έχω σημάδια πάνω μου
και ίχνος σημάδι από χαρά..
Έχε μου πλάτη,
δεν θέλω να κοιτάξω τα μάτια σου και να χαθώ
ένα ακόμα σκούντηγμα και πέφτω.
Σα να βρίσκομαι στην άκρη ενός γκρεμού.
΄Ένα βήμα..και τέλος...
Προχώρα,..
αν τύχει και γυρίσεις προς τα πίσω έχε τα μάτια σου κρυμμένα..
Και τα χείλη σου σε μία ευθεία να είναι..
αν γυρίσεις και προχωρήσεις..μόλις φτάσεις δίπλα μου..
απλά προσπερασέ με..
σαν μία αόρατη μορφή..δεν διαφέρω και πολύ...
Ο χειρότερος εχθρός μου το παρόν..
Οι καλύτεροι φίλοι του παρόντος,το μέλλον και το παρελθόν...
Είναι σκληρό να βλέπω να κινούνται τα σύννεφα και η θάλασσα..
και εγώ να δυσκολεύομαι να κάνω έστω ένα μικρό βήμα..
για πόσο θα κάθομαι στην μέση ενός ατέρμονου ονείρου...
χαμένη μέσα σε αυτό..
μα αν γυρίσεις πίσω,έστω και όχι ολόκληρο το σώμα σου...
το ξέρω,θα μείνω αιώνια χαμένη σε αυτό...
συλλαβίζω λέξεις σε μία φράση βαθιά μέσα μου,χαμένη και αυτή μα όχι ανύπαρκτη..
"θέλω να γυρίσεις,να δω τα μάτια σου,τα χείλη σου..να προχωρήσεις προς τα εμένα..να μην με προσπεράσεις...και να με αγκαλιάσεις..νομίζω έτσι θα βρεθώ μέσα στο ατέρμονο όνειρο...θα πάψω να είμαι χαμένη...τα σημάδια θα εξαφανιστούν...τα μάτια μου θα πλημμυρίσουν από το αίσθημα του"σε έχω ανάγκη,σε χρειάζομαι.."

*SOF...=)

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Όταν δύει...

Καθόταν στην ακρογιαλιά,
τα χέρια της βαθιά χωμένα στην άμμο
τα πόδια της ακουμπούσαν εκεί που έσκαγε το κύμα..
περίμενε το σφύριγμα..
όταν ο ήλιος θα συναντιόταν με την θάλασσα..
όταν την ακουμπούσε
και μετά αργά αργά θα χανόταν μέσα της
τα χρώματα..
την μάγευαν καθώς μπερδεύονταν με το γαλάζιο του ουρανού..
μόλις χανόταν ο ήλιος, το σφύριγμα κρυβόταν και αυτό μαζί του..
τα λιγοστά σύννεφα που υπήρχαν κατέβαιναν σαν μαγικές μορφές
και χόρευαν στο σημείο που ο ήλιος είχε συναντηθεί με την θάλασσα..
ένα ένα σύννεφο,μία μία μορφή 
εξατμιζόταν σα νερό...
και η νύχτα εμφανίστηκε..
το κορίτσι έβγαλε τα χέρια της από την άμμο..
στην παλάμη της είχαν αφήσει σημάδια οι κόκκοι..
σηκώθηκε έπλυνε με το αλατόνερο της θάλασσας τα χέρια της..
ξάπλωσε κάτω και κοίταζε τα αστέρια που εμφανίστηκαν...
με το χέρι της τα μετρούσε..και ύστερα προσπαθούσε να σχηματίσει μία αγαπημένη της φιγούρα..
περίμενε εκεί...μέχρι να έρθει πάλι η στιγμή να δύσει ο ήλιος..
να έρθει η στιγμή να ακουστεί ξανά αυτό το σφύριγμα..
το λάτρευε..
γιατί
της θύμιζε
πολλά πράγματα..
χαρούμενα...λυπημένα..
σα χαρμολύπη εκείνη..
όλο το καλοκαίρι εκεί..
ραντεβού με το σφύριγμα..την θάλασσα,τον ήλιο,τα σύννεφα,τα αστέρια..
ραντεβού με τις επιθυμίες της..
τα ΟΝΕΙΡΑ της...
ένιωθε να ερωτεύεται..ξανά και ξανά...

*δύσβατη η νύχτα
SOF...=)