Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Πλάνη.

"Αναζητείται ελπίς"
 ψιθύρισε το κορίτσι.
Ένας ψίθυρος με μία ψυχή που κραύγαζε.
"Αναζητέιται οξυγόνο"
φώναξε.
Μια φωνή με διακεκομμένη αναπνοή.
Άκου με,

ζω σε έναν κόσμο καμμένο,
σαν χαρτί γραμμένο μέσα σε φωτιά.
Χάνονται αυτά που έχουν γραφτεί.
Κοιτάζω έναν ουρανό με σύννεφα,
εισπνέω αέρα θέλοντας να με πνίξει.
Χαιρετάω πρόσωπα φαινομενικά χαρούμενα
και γνωρίζω ψυχές εξαπατημένες.
Απορώ με την γύμνια αυτών που "βιάζουν" κάθε πτυχή
  του κόσμου.
Γνωρίζω όμως το πόσο βιασμένη είναι η δική τους ψυχή.
 Αδυσώπητο το κλίμα.
Αδυσώπητο σου λέω.
Οι ψυχές των ανθρώπων παιχνίδι δεν είναι.
Σκληρό να τις καταπατάς.


Sof..