Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Χάρτινος ουρανός...

Ξέρω την ιστορία μίας κοπέλας..μία ιστορία δίχως τέλος γι αυτήν..
Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά...
Όλα άλλαξαν γι αυτήν..
Μα δεν περίμενε να συμβεί..
"Ο λεγόμενος έρωτας χτυπάει την πόρτα ξαφνικά.."
Εκεί που όλα ήταν γι αυτή συνηθισμένα..εμφανίστηκε ένα μικρό αγόρι..
Κάτι ένιωσε μέσα της...πεταλούδες στο στομάχι ίσως...μα σίγουρα ήταν κάτι δυνατό..
Δεν τον ήξερε,μα τον γνώρισε με έναν τρόπο κάπως μαγικό..
Κάθε μέρα πλησίαζε όλο και πιο κοντά στο άνοιγμα της πόρτας του..
Κάθε μέρα έβλεπε την ζωή της να αλλάζει...
Έβλεπε μέσα από τα δικά του μάτια αυτή..
Έκαναν όνειρα μαζί..
Κάθε μέρα,κάθε βράδυ χαμογελούσε..χαμογελούσε γιατί το ένιωθε..το ήθελε..
Η μυρωδιά του έμενε κάθε φορά πάνω της..
Είχε δίπλα της αυτό που ήθελε..
Μα,όλα άλλαξαν...όταν έφυγε το άστρο της,
τότε φοβήθηκε..
φοβήθηκε ότι θα τον έχανε για πάντα μετά..
φοβήθηκε αυτό το μετά..
τρόμαξε στην ιδέα του ότι θα ήταν σαν δύο ξένοι..
δεν ήθελε να το δείξει..πάλεψε για να μην χάσει τον εαυτό της..
μα,κλείστηκε τόσο πολύ,που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ικανότητα να ονειρεύεται..
να χάσει την ικανότητα,την θέληση να χαμογελάω..
το κουτί με τα όνειρα της έπεσε και έσπασε...
μόλις έσπασε..σκόρπισαν παντού..και πέταξαν σαν πουλιά..
νόμιζε ότι δεν θα επέστρεφαν..μα ήξερα τον δρόμο να γυρίσουν
μία μέρα λοιπόν ανοίγει το παράθυρο της και βλέπει να έρχονται..σχηματίζοντας ένα μεγάλο χαμόγελο..=)
τρύπωσαν ξανά μέσα...τρύπωσαν ξανά μέσα της..
τι έγινε όμως με τον μικρό της?
όλα όσα φοβόταν δεν πραγματοποιήθηκαν...γιατί όταν πέταξαν τα όνειρα της..πήγαν σε αυτόν..
και τα όνειρα του..μπλέχτηκαν με τα δικά της...
όταν πήγαν πίσω σε αυτόν και πίσω σε αυτήν...κατάλαβαν πως είχαν κοινά όνειρα..μα ένα ήταν το πιο υπέρτατο..το ότι είχε ο καθένας το δικό του αστέρι..αν και μακριά ο ένας τον άλλο...
Έσκισαν τον χάρτινο ουρανό που τους είχε τυλίξει...και εμφανίστηκε ένας ουρανός γι αυτούς..ένας ουρανός για δύο αστέρια σαν αυτούς...

 
 *χρόνια πολλά ξαδερφούλη <3 χεχ
Καληνύχτα...φιλιά στις μυτούλες..
Sof..=) 

12 σχόλια:

  1. Ειδες ο έρωτας ? Ζωγραφίζει εικόνες, φωτογραφίζει λάμψεις της καρδιάς, αφήνει ελεύθερο το χέρι να γράψει τα αισθήματα, τεχνοτροπεί με διάφορους τρόπους πάνω σε οτιδήποτε μπορεί να αφήσει τα έργα του.
    Αυτο είδα κι εδώ γι'άλλη μια φορά.
    Υπέροχη-ο

    Κάποτε έγραψα και εγω την ιστορία τους.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σ'ευχαριστώ πραγματικά για άλλη μία φορά (χμ δεν ξέρω και το ονομά σου)! ο έρως καταφέρνει πολλά!

      αλήθεια?θα ήθελα κάποτε να την διαβάσω...

      Διαγραφή
    2. Ισως κάποτε να την διαβάσεις, να στη δώσω, ίσως και να το'χεις κάνει ήδη. Ειμαι κάπου χαμένος στο απέραντο κόσμο των μπλόγκς και των ονείρων μου. Συγχώρα την ανωνυμία μου.
      Εσυ παρέμεινε χαρούμενη και πάντα παιδί. Θα νιώθεις υπέροχα, όπως και οι δίπλα σου.
      Να είσαι το κορίτσι-χαμόγελο.

      Διαγραφή
    3. πώς γίνεται να το έχω κάνει ήδη?
      και εγώ κάπως έτσι χαμένη είμαι...
      εγώ πάντα είμαι η ίδια δεν αλλάζω και ούτε πρόκειται,πραγματικά...=)

      Διαγραφή
    4. Προς στιγμής έχεις αυτη την αίσθηση. Θα βρεθείς πάλι σε δρόμους ευτυχίας. Ετσι γίνεται πάντα. Οσο σκληρό κι αν ακούγεται.
      Ισως, έγραψα, να το έχεις διαβάσει ήδη. Μέσα στον ωκεανό του blogspot υπάρχω και ίσως κάποτε να με επισκέφθηκες. Δεν το ξέρω.

      Α, και αυτο το "ούτε πρόκειται" να το κρατήσεις.

      Διαγραφή
    5. το εύχομαι να βρεθώ..
      χμ,δε ξέρω,ίσως ναι ίσως και όχι! έχω επισκεφθεί αρκετά ιστολόγια=)
      θα προσπαθήσω να το κρατήσω

      Διαγραφή
    6. Έτσι. Αλλωστε το χαμόγελο ειναι κομμάτι σου.
      Συ είπας και το δείχνεις...........

      Διαγραφή
    7. ακριβώς!=)
      σίγουρα σε έχω επισκεφθεί πάντως ;)

      Διαγραφή