~Αναζητώντας την ευτυχία..

Στον δρόμο για την αναζήτη της ευτυχίας,συνάντησα ένα ξωτικό..

Το ρώτησα προς τα πού να πάω..

Με κοίταξε με τα μεγάλα πράσινα μάτια του και μου απάντησε..

Μην ψάχνεις την ευτυχία μικρή μου,

κοίτα πρώτα στην καρδιά σου..ακολούθησέ την...

θα δεις πως υπάρχει ένας δρόμος της καρδιά σου που θα σου ανοιχτεί..

τον κοιτάω...σκέφτομαι λίγο..σηκώνω το κεφάλι..και τον ξανά ρωτάω..

 Μα πού θα βρω τον δρόμο να φτάσω σε εκείνον..?μπορεί να μην μου ανοιχτεί καμία πόρτα..και να μην μπορώ να βρω την ευτυχία..έτσι δεν θα βρω και εκείνον..

Με ξανά κοιτάει..και μου λέει..

Αν κοιτάξεις καλά...αποκλείεται να μην βρεις έστω και έναν δρόμο..

μην ψάξεις να βρεις για ταμπέλες..μην ακούσεις κανενός την φωνή..μόνο την φωνή της καρδιάς μου...δεν είναι δύσκολο..όλα εκεί μέσα κρύβονται..

Του είπα ευχαριστώ για όλα...

περπάτησα για λίγο..και βρήκα μια παραλία και έκατσα εκεί που σκάνει το κύμμα..

αφέθηκα και προσπάθησα να ακούσω την φωνή της καρδιάς μου..

άκουγα τα κύμματα να χορεύουν...

άκουγα τους γλάρους να τραγουδάνε..

ξαφνικά ακούω την καρδιά μου να μου λέει..

άμα θέλεις να φτάσεις σε εκείνον..στην ευτυχία..τότε το μόνο που σου μένει είναι να περάσεις την γέφυρα του τώρα και του παρελθόντος...

για να γυρίσεις πίσω...

μόλις δεις μπροστά σου..την ευτυχία..από πίσω θα τον αντικρίσεις..

τρέξε...αγκαλιασέ τον..φιλησέ τον..πιάσε το χέρι του..και φύγετε...

χαρούμενη πλέον και γεμάτη αισιοδοξία..ξεκινάω να βρω την γέφυρα..ξέρω που είναι..εκεί που τον άφησα για τελευταία φορά..τρέχω για να προλάβω..

*και αν δεν σε βρω..τι θα γίνει?