Nostalgia...

Από χθες βλέπω ταινίες που μέσα από αυτές μεγάλωσα...

Νοσταλγία..

Βλέπω σκηνές..άλλοτε γελάω..άλλοτε κλαίω..ναι όπως τότε..

Ακόμα έχω τις ίδιες αντιδράσεις...

Τι και αν η "Αναστασία" έχασε την οικογενειά της..την ταυτότητα της...ξανά βρήκε την γιαγιά της..και τον Δημήτρη της..βρήκε το ποια είναι...

Ο "Σίμπα" έχασε τον πατέρα του...νομίζοντας ότι αυτός έφταιγε..έφυγε μακριά..μα ξανα γύρισε..και έγινε ο βασιλιάς...

Μα μακάρι να ήταν και στην πραγματικότητα έτσι...

Πριν κάνα τέταρτο είδα την "Αναστασία" ταυτίστηκα μαζί της...ήταν σα να έβλεπα τον εαυτό μου στα μάτια της..

Έτσι όπως ένιωθε χαμένη...ξανά ένιωσε το ποια είναι..

Να έτσι θέλω να γίνει...από εκεί που δεν το περιμένω να με ξανά βρω...να βρω αυτό που θέλω πραγματικά..

Μα τι σκέφτομαι...ξύπνα!16 πήγες...

Όχι δεν θέλω...

 Someone holds me safe and warm,
horses prance through a silver storm,
Figures dancing gracefully,
across my memory,

                                                                                         

       *Μην πέφτεις...

Sof...=)