Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

~Βαδίζω...τυφλά...~

Κλείνω τα μάτια μου...δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα...και όμως είναι τόσο δύσκολο..μου έρχονται στο μυαλό τόσα και τόσα..αισθάνομαι πως αυτό που σκέφτομαι θα γίνει.εύχομαι να έχω πέσει έξω...και όμως κάτι με κρατάει..και μου λέει πως αυτή την φορά δεν έχω πέσει έξω...μα το νιώθω το αισθάνομαι..πώς να το πω?!όσο περνάει ο καιρός..όλο και περιπλέκονται τα πράγματα..μα δεν τα κάνω εγώ δύσκολα..από μόνα τους γίνονται..και όσο και αν δεν θέλω να σε χάσω...σε χάνω...
χανόμαστε με ακούς?!τι λέω και εγώ?!δεν νομίζω να με ακούς..εγώ πάντως ακούω την φωνή που ηχεί από μέσα μου..
Μα δεν θέλω να τα λέω και να κλαίγομαι..τα λέω γιατί έτσι τα βγάζω από μέσα μου...ανακουφίζεται το μέσα μου...δεν θέλω να γίνομαι υπερβολική και σπαστική...είναι απλά αυτά που αισθάνομαι...
Αχ....και να ξέρες...
όσο περνάνε οι μέρες..όλο και πιο κοντά φτάνουμε...όλο και πιο μέσα πέφτω...

*ακόμα χάνομαι στο βλέμμα σου
καληνύχτα!*Σ
SOF...=)

2 σχόλια: