Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Κάτω από το ουράνιο τόξο...

Θα μείνω εδώ κάτω από εκεί που τελειώνει το ουράνιο τόξο,
Θα μείνω να τραγουδάω..
Θα μείνω να χαμογελάω..
Θα μείνω να ονειρεύομαι..να ελπίζω..να ερωτεύομαι..να αγαπήσω και να αγαπιέμαι..
Θα πιάσω μια χούφτα υγρό χώμα..και πάνω στην χούφτα μου θα ρίξω σπόρο...και θα περιμένω μέχρι να" γεννηθεί" το δικό μου λουλούδι,μέχρι να ριζώσει..
Ύστερα,θα πάρω μία χούφτα νερό και θα το δροσίσω..
Θα μείνω εκεί μέχρι να ανθίσει..
Θα μείνω εκεί μέχρι να δω μέσα στην λίμνη χρυσόψαρα..
Θα μείνω,δεν θα χαθώ..και αν χαθώ,θέλω να χαθώ μαζί σου...
Εκεί θα είμαι.κάτω από το ουράνιο τόξο..εκεί που αρχίζει..εκεί που τελειώνει..
Θα περιμένω την άνοιξη...τότε ανθίζω και εγώ...τότε θα έχει ανθίσει και ο καρπός μου.
Ο δρόμος μου είναι ατέλειωτος...δεν βλέπω το τέλος του..μέχρι πόσο θα περπατάω...;
Ας μείνω εδώ λοιπόν..μέχρι να ανθίσω..να βγουν τα πετάλα μου και να μπορώ να τον διασχίσω...
Ναι!Θα πάρω τα χρώματα του ουράνιου τόξου..δεν θα είμαι μουντό..
  υπάρχουν?

Sof...=)
 

2 σχόλια: