*Βροχή μου..

Βροχή μου, ακούς?

Κρυώνω μακριά σου..παγώνω..πώς να στο πω?

Πώς να στο εξηγήσω..

Λείπει η φλόγα..η φωτιά που ήταν πάντα αναμμένη στην παραλία..

Πώς να μην κρυώνω..πώς να μην παγώνω μακριά σου...

Οι σταγόνες σου πέφτουν στο πρόσωπο μου...

Ύστερα καταλήγουν πάνω στα χείλη μου...

Μισ'άνοιχτα είναι...

Περιμένουν εσένα...

Καταλάθος μερικές σταγόνες φεύγουν κρυφά και περνάνε μέσα από τα μισ'ανοιχτα δειλά μου χείλη..

Τις αισθάνομαι..είναι γλυκιές..μόνο τότε δεν κρυώνω..

Πώς θα είναι η ζωή μου χωρίς εσένα σκέφτομαι..

Πώς θα καταφέρνω να μην παγώνω..

Θα γυρεύω μία ζεστή αγκαλιά..αφού η δική σου θα λείπει..δεν θα είναι εκεί..

Σίγουρα όμως δεν θα είναι το ίδιο..

Ο ήλιος λάμπει διαφορετικά κάθε φορά..

Κάθε βράδυ ο αριθμός των αστεριών που λάμπουν δεν είναι ο ίδιος..

Το φεγγάρι δεν είναι πάντα το ίδιο..

Έτσι και εσύ..δεν είσαι πάντα όπως κάθε φορά..

Ήταν μέρες που δεν πάγωσα,δεν κρύωνα...μόλις με κοιτάξες και έφυγες...άλλαξαν όλα..

Και όμως σε νιώθω ακόμα..μ'ακούς?είμαι εδώ...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί...μα είμαι εδώ..η ψυχή μου,το σώμα μου..δειλά..κρυφά είναι ακόμα εδώ...ακόμα βλέπω στην άκρη του ουρανού το φως σου...

Βροχή μου εσύ..μην σταματήσεις ποτέ..Μ'ακούς?Ποτέ...

*Λοιπόν ναι,τα πάντα ρει

φιλάκια ομορφά μου χαμόγελα..

Sof..=)