Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Για την Μάγια μου,

Δύσκολη μέρα η σημερινή...μα και ευχάριστη συγχρόνως..τα συναισθήματα ανάμεικτα..
καθόμασταν και περιμέναμε την καθηγήτρια να έρθει...γυρνάμε πίσω..μας λέει η Μάγια..θα φύγω τον Ιούνη για Γερμανία..διακοπές?την ρωτάμε..όχι..για πάντα μας λέει..μόνο τις διακοπές θα έρχομαι..ένιωσα τον χρόνο να παγώνει...μετά από λίγη ώρα δάκρυα κυλάνε από τα μάτια..μία αυθόρμητη και αναγκαία αγκαλιά χαρίζω στην Μάγια..και οι 7 ώρες ήταν παράξενες...στην αρχή το Μαγιουλίνι μας φαινόταν δυνατό..μα δεν άντεξε..ξέσπασε και αυτή..καθώς βλέπω τα μάτια της να έχουν κοκκινήσεις και τα δάκρυα να αγκαλίαζουν το προσωπάκι της..ξέσπασα και εγώ..μα δεν θέλω να κλαις...ξέρω πόσο δύσκολο σου είναι..το πόσο δύσκολο μας είναι..από εκεί που ήμασταν όλες μαζί..κάθε μέρα μαζί..τώρα από το καλοκαίρι θα τα λέμε από μακρυά..να΄ναι καλά το Skype όμως!
Μέχρι να έρθει εκείνη η διαολεμένη μέρα του αποχαιρετισμού εμείς θα είμαστε δίπλα σου...και όταν φύγεις μπορεί να μην βλεπόμαστε από κοντά...θα υπάρχουμε όμως στο μυαλό,στην καρδιά του άλλου..θα περάσουμε τέλεια..θέλω να περάσουμε κάθε στιγμή υπέροχα..δεν θέλω δάκρυα..άσε με εμένα..εγώ είμαι κλαψιάρα..με ξέρετε..
Πρέπει να πάμε και σε όσες περισσότερες συναυλίες μπορούμε..θυμάσαι Μάγια μου στους ΠΥΞ ΛΑΞ?<3 
να'μαστε <3
ομορφιά μου....σε αγαπάμε...θα το νικήσουμε και αυτό ναι?
δεν θέλω να δω το προσωπάκι σου έτσι..κάντο για εμάς...
μια μικρή αλλά γεμάτη νόημα ανάρτηση...μόνο για εσένα
με αγάπη η SOF σου..:*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου