Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Γιατί υπάρχεις...

Προχωρούσα,άκουγα βήματα,γοργά,σιγανά βήματα..άκουγα τον παλμό της καρδιάς σου,την αναπνοή σου που δεν έμοιαζε όπως τις προηγούμενες φορές..είχε έναν τόνο,ένα ύφος λες και ήθελες να μου πεις κάτι..και όμως δεν ήθελες να μου πεις κάτι, ήθελες να μου πεις πολλά,ήθελες να μου υπενθυμίσεις ότι είσαι πάντα δίπλα μου..πίσω μου και μπροστά μου..με ακουμπάς στον ώμο..είμαι εδώ Σοφία..είμαι εδώ και πάντα θα είμαι..όταν δεν με βλέπεις,όταν  με βλέπεις..πάντα εκεί..σε κοιτώ όλα αλλάζουν καθώς σε κοιτώ..γιατί κοιτάζω εσένα,το πρόσωπό σου,τα μάτια σου,μου ξανά μιλάς αισ8άνομαι την αναπνοή σου..είναι ακόμα πιο δυνατή..πιο ζωντανή..ο παλμός της καρδιά σου και αυτός πιο δυνατός..ναι τον ακούω..έτσι είναι και ο δικός μου..μπορώ να καταλάβω τι νιώθεις,μπορώ να καταλάβω τι αισθάνεσαι...δεν χρειάζεται να πεις πολλά,δεν χρειάζεται να πεις κάτι,μόνο και μόνο που είσαι εδώ και αισθάνομαι ότι υπάρχεις μου είναι αρκετό,με κοιτάς ξανά στα μάτια,ακουμπάς το χέρι μου.κάνεις ένα βήμα αργό και με παίρνεις μαζί σου.μαζί σου δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν,γιατί νιώθω δυνατή,έχω τη δύναμη να σταθώ δίπλα σου, να μην φοβηθώ τίποτα,επειδή είσαι εσύ,πάντα εκεί για εμένα..πάντα εκεί για εσένα..μην με αφήσεις,κράταμε μέχρι το τέλος..μάζι!
*Ακόμα θυμάμαι..δεν πρόκεται να ξεχάσω ποτέ..υπόσχεση..;)
 
Καληνύχταα!
φιλάκιαα :**
SOF...=)
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου