Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

ακρο-βάτης.

Ήταν νύχτες θυμάμαι που μου μάθαινες να ισορροπώ."Ακροβάτης" μου ζητούσες να γίνω.Διόλου εύκολο,μα με έπιανες από το χέρι με βηματισμό αργό και προχωρούσαμε σε κάθε σχοινί που εμφανιζόταν.Ήταν μία καμπύλη,-θυμάσαι?-κάθε φορά ήθελα διακαώς να την διασχίσω.Άλλοτε ήταν πιο μεγάλη,άλλοτε πιο μικρή,αναλόγως την διάθεση σου.Ξέρεις για ποια καμπύλη σου μιλάω..αυτή που με έκανε να θέλω να γίνω "ακροβάτης",αυτή στο κέντρο περίπου του προσώπου σου,αυτή που έκανε τα μάτια σου αστέρια.
Μα το βράδυ που μου άφησες το χέρι,νομίζοντας πως έχω μάθει πλέον να ισορροπώ έπεσα,
αφού από καμπύλη γραμμή μεταμορφώθηκε σε ευθεία,
μια ευθεία με σημεία αδυσώπητα. 
Ένας ακροβάτης πλέον με πληγωμένα γόνατα
δίχως ισορροπία.



το λάτρεψα=)
Sof...=) 

8 σχόλια:

  1. πωπωπω!!!! τι έγραψε πάλι το σοφακι!! ακροβατούμε λοιπόν στη δοκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαζομάρα μου φαίνεται ότι είναι εντέλει!οπότε σκέφτομαι να το διαγράψω χμ
      σ'ευχαριστωωω παντως <3

      Διαγραφή
  2. Υπέροχο Σοφία μου! =)
    Με πραγματικό νόημα!

    Καλό σου βράδυ!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κι έτσι μαθαίνουμε να ισορροπούμε,πέφτοντας.
    έτσι συνεχίζουμε ν'ακροβατούμε ανάμεσα
    σε καταστάσεις,πρόσωπα και συναισθήματα.
    έτσι μαθαίνουμε να ζούμε.





    far too many emotions.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φιλόλογος,έτσι;


    μας μαγεύετε κάθε φορά με τα σχόλιά σας!
    [και νομίζω πως μιλάω εκ μέρους όλων!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πραγματικα υπεροχο το σχολιο σας!
    Σας ευχαριστω πολυ που "ταξιδεψατε" στον "κοσμο" μου!επιπλεον,να επισημανω πως κανετε πολυ ομορφη δουλεια στο ισυολογιο σας...αναμενω για καινουριες δημιουργιες.Καλο πασχα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή