Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Παρελθόν,παρόν,μέλλον.συμπίπτουν.

Μα πώς να γυρίσω την πλάτη μου στο παρελθόν?
Είναι σα να θέλω να αγγίξω το αόρατο.
Σα να πρωταγωνιστώ σε ένα χαμένο παραμύθι.
Με πονάει το παρόν,το ξέρω.
Το μέλλον?Άγνωστο.
Οπότε μένω στο παρελθόν.
Όμως όταν το σκέφτομαι στο παρόν πονάω διπλά!
Δηλαδή στο μέλλον,θα πονάω τριπλά?
Δε θα το αντέξω.Θα χαθώ!
Όπως χάνονται τα λόγια στον αέρα
'Οπως χάνονται τα πάντα στο τέλος!


*ίδιο μέρος,δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές.παράξενο.
SOF...=)

8 σχόλια:

  1. μα πρόσεξε γλυκιά μου μήπως,μένοντας κολλημένη στο παρελθόν,χάσεις το μέλλον.
    και δεν θα αξίζει.
    στο λέω εγώ,που έχασα τόσα,χάνω τόσα επειδή
    εμμένω στις αναμνήσεις.
    γιατί η πραγματικότητα με πνίγει.
    [και προσπαθώ να την πνίξω εγώ αγνοώντας την.]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αυτο ακριβως φοβαμαι..μηπως χασω το μελλον..αλλα περναει η σκεψη πως ισως το παρελθον γινει μελλον...μα ματαια το σκεφτομαι..=/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θυμάσαι τι είχαμε πει;
      ό,τι αξίζει,θα κρατήσει μέσα στο χρόνο.

      και δεν πρέπει να το σκέφτεσαι,
      γιατί σε πληγώνει.
      αν άξιζε,δεν θα σε πλήγωνε!

      Διαγραφή
  3. Πέρασα και εγώ απο αυτές τις σκέψεις.
    H Βαμβουνάκη γράφει "Η νοσταλγία είναι διεγερτική γιατι ο άνθρωπος ποθεί την αιωνιότητα .Αν δε μπορεί να τη συναντήσει τραβώντας μπροστά , στρέφεται πίσω αναζητώντας την αρχή του.Διαισθάνεται πως μονάχά σπάζωντας το φράγμα του χρονου και του παρελθότος ,ίσως να φτάσει στον χώρο τον άχρονο και να ειρηνεύσει.Δίχως ελπίδα αιωνιότητας καμμια ελπίδα δεν αντέχει για πολύ..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πώς θα φυγουν αυτες οι σκεψεις ομως?
      απιστευτα τα λογια της...=) συμφωνω απο την πρωτη λεξη μεχρι το τελος.!

      Διαγραφή
  4. Ο χρόνος.
    Ο χρόνος θα σε βοηθήσει. Νέες γνωριμίες, νέες αγάπες, νέα ενδιαφέροντα και όπως είπε και η φίλη σου, οτι αξίζει, κρατά.
    Κάποτε μου είχε πεί "Να ξέρεις πως θα τα θυμόμαστε στο μέλλον και θα γελάμε γλυκά, νά ξέρεις ότι θα μείνω δίπλα σου..." και ας περάσαμε δύσκολες στιγμές όταν Επρεπε να χωρίσουμε. Την θυμάμαι, την αγαπώ, την πονώ και χαίρομαι για Εκείνη μα η ζωή προχωρά. Χτυπήματα δεχόμαστε συνεχώς. Άλλοτε αντέχουμε και άλλοτε γονατίζουμε, μα συνεχώς στεκόμαστε στα πόδια μας. H καρδιά ειναι εύθραστη μα ευτυχώς αμπαλαρισμένη σε κείνα τα νάυλον με τις φούσκες για ν'αντέχει. That's life

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ο χρονος...
      ακριβωςς ολα αυτα.πραγματικαα!that's life λοιπον=)
      ευχομαιι να περναςς καλαα=) παντα να χαμογελας!

      Διαγραφή