Αγαπάμε το άγνωστο, ερωτευόμαστε το περαστικό και πληγώνουμε το δεδομένο.

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Στους δρόμους...

Τα φώτα της πόλης σβήνουν,
ίσα ίσα που διακρίνεις τους δρόμους με την βοήθεια του φεγγαριού.
Περπατάω στα τυφλά.Δεν πάω κάπου συγκεκριμένα,αλλά ψάχνω κάτι συγκεκριμένο ίσως μάταια.
Προσπαθώ με λέξεις κομμάτια να κάνω το ακατόρθωτο εφικτό.
Ποιός με καταλαβαίνει όμως?
Νομίζω θα με περάσουν για τρελή,με τρελές λέξεις και συναισθήματα. 
Μα,το ξέχασα,κανείς δεν είναι γύρω μου.ούτε καν η σκιά μου.
Και να ήταν όμως,δεν θα με ενδιέφερε.
Εγώ θα συνεχίσω να μιλάω.Θα αποτρέψω το ακατόρθωτο να μείνει έτσι.
Με τι δυνάμεις όμως?
Περπατάω στους σκοτεινούς δρόμους της πόλης με σκυμμένο το κεφάλι.
Ποιός θα βρεθεί να με σηκώσει ολόκληρη?
Να με πάρει αγκαλιά και εγώ να ξέρω πως είναι αυτός.
Να του ψιθυρίσω αυτά που θέλω,αυτά που φοβάμαι.αυτά που αγαπώ.


 Sof..=)

4 σχόλια:

  1. "Ποιος θα βρεθεί να με σηκώσει ολόκληρη?
    Να με πάρει αγκαλιά και εγώ να ξέρω πως είναι αυτός.Να του ψιθυρίσω αυτά που θέλω,αυτά που φοβάμαι.αυτά που αγαπώ."

    απλά υπέροχο♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπέροχο:) δεν μπορούσες να το εκφράσεις καλύτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή