Τόσο ξαφνικά...νιώθω αδύναμη..νιώθω τους παλμούς τις καρδιάς μου να γίνονται αργοί..το σώμα μου να με εγκαταλείπει..το μυαλό μου αρχίζει να αλλάζει..να σκέφτεται πράγματα τα οποία ποτέ δεν είχε σκεφτεί..δεν ξέρω τι να κάνω..δεν ξέρω πως να αντιδράσω..πως να νιώσω..βλέμα ξένο..άγνωστο..άψυχο...οι χτύποι της καρδιάς τελικά ξεψυχούν...νιώθω πως θέλω να αυτοκαταστραφώ...τι κάνω?! Το θέλω αυτό που γίνεται? Μακάρι να έβλεπα καθαρά..η ψυχολογία δεν είναι ζωηρή..τα χρώματά της μουντά..ένα χαμόγελο παλεύει να βγάλει μια άλλη εικόνα..μια εικόνα πως όλα είναι καλά..μα δεν είναι έτσι..όσο και να θέλω να κρυφτώ δεν μπορώ...όχι δεν μπορώ..είναι τόσο δύσκολο...έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα? Όμως πολλές φορές λέμε πως.."όλα για κάποιο σκοπό γίνονται" όμως...έπρεπε να γίνει έτσι..?η συμπεριφορά μου τόσο ψυχρή και αυτή..ποτέ δεν ήμουν έτσι..και δεν το θέλω..αλλά δεν ξέρω πως να αντιδράσω παγώνω..προσπαθώ να με δικαιολογήσω..δεν μπορώ..κάτι λείπει..τι? τι λείπει? Θυμώνω με τον εαυτό μου...ο εγωισμός χτυπάει κόκκινο..το πείσμα μου δεν με αφήνει..λες και το ακούω να μου μιλάει..να με συγκρατάει..πέφτει ο ήλιος...το φεγγάρι σιγά σιγά αρχίζει να εμφανίζεται..τότε είναι που με πιάνει κάτι..το πείσμα ο εγωισμός πάυουν να υπάρχουν..με αφήνουν μόνη και ήσυχη να σκεφτώ πράγματα και να τα βρω με τον εαυτό μου..

https://www.youtube.com/watch?v=J7TfcdF9ev4&feature=player_embedded

Καληνύχτα!

φιλάκια :*                  SOF...=)