Ήταν νύχτες θυμάμαι που μου μάθαινες να ισορροπώ."Ακροβάτης" μου ζητούσες να γίνω.Διόλου εύκολο,μα με έπιανες από το χέρι με βηματισμό αργό και προχωρούσαμε σε κάθε σχοινί που εμφανιζόταν.Ήταν μία καμπύλη,-θυμάσαι?-κάθε φορά ήθελα διακαώς να την διασχίσω.Άλλοτε ήταν πιο μεγάλη,άλλοτε πιο μικρή,αναλόγως την διάθεση σου.Ξέρεις για ποια καμπύλη σου μιλάω..αυτή που με έκανε να θέλω να γίνω "ακροβάτης",αυτή στο κέντρο περίπου του προσώπου σου,αυτή που έκανε τα μάτια σου αστέρια.
Μα το βράδυ που μου άφησες το χέρι,νομίζοντας πως έχω μάθει πλέον να ισορροπώ έπεσα,
αφού από καμπύλη γραμμή μεταμορφώθηκε σε ευθεία,
μια ευθεία με σημεία αδυσώπητα.
Ένας ακροβάτης πλέον με πληγωμένα γόνατα
δίχως ισορροπία.
Sof...=)
πωπωπω!!!! τι έγραψε πάλι το σοφακι!! ακροβατούμε λοιπόν στη δοκό!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαζομάρα μου φαίνεται ότι είναι εντέλει!οπότε σκέφτομαι να το διαγράψω χμ
Διαγραφήσ'ευχαριστωωω παντως <3
Υπέροχο Σοφία μου! =)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πραγματικό νόημα!
Καλό σου βράδυ!
Φιλιά πολλά!
σ'ευχαριστώ πολύ Γιώτα μου!
Διαγραφήφιλιάα πολλάα =)
κι έτσι μαθαίνουμε να ισορροπούμε,πέφτοντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι συνεχίζουμε ν'ακροβατούμε ανάμεσα
σε καταστάσεις,πρόσωπα και συναισθήματα.
έτσι μαθαίνουμε να ζούμε.
far too many emotions.
♥
ω ναι ψυχή μου <3
Διαγραφήφιλόλογος,έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήμας μαγεύετε κάθε φορά με τα σχόλιά σας!
[και νομίζω πως μιλάω εκ μέρους όλων!]
πραγματικα υπεροχο το σχολιο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστω πολυ που "ταξιδεψατε" στον "κοσμο" μου!επιπλεον,να επισημανω πως κανετε πολυ ομορφη δουλεια στο ισυολογιο σας...αναμενω για καινουριες δημιουργιες.Καλο πασχα:)