Πετάει η ψυχή,
πουλί λαβωμένο.
Φτερά αναδιπλωμένα,
μαύρα σαν ουρανό χειμώνα.
Αβοήθητη τώρα στην άκρη μιας παλιάς,
ξεθωριασμένης γέφυρας περιμένει.
Πέρασμα ζωής-θανάτου
και εσύ στο κέντρο να κοιτάς σαν απαθής θεατής.
Σου δίνει το χέρι της,
άγγιγμα σκιάς.
Sof...=
ε τώρα τι άλλο να πω;
ΑπάντησηΔιαγραφήτι απομένει;!
με συγκινείς!
Διαγραφήπρόσεξε μην κλάψειςςςςςςςςς χαχαχαχα
Διαγραφή[αγαπώ σε ποιήτριά μου εσύ♥]
χαχα!
Διαγραφήαγαπώ σεε <3
κι εγώ.
Διαγραφή♥
χαχαχα βλέπωωω τις τίμησες τις φωτογραφίες!
καρδιά μου!
μα φυσικά <3
Διαγραφήωραίο! ωραίο!!! πολύ ωραίο φεγγάρι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω ουρανέε επί 3ς φορές όσες και το ωραίο που είπες χαχα!
Διαγραφή<3 <3
ΑπάντησηΔιαγραφήαίμα μου <3
Διαγραφή