Πετάει η ψυχή,
πουλί λαβωμένο.
Φτερά αναδιπλωμένα,
μαύρα σαν ουρανό χειμώνα.
Αβοήθητη τώρα στην άκρη μιας παλιάς,
ξεθωριασμένης γέφυρας περιμένει.
Πέρασμα ζωής-θανάτου
και εσύ στο κέντρο να κοιτάς σαν απαθής θεατής.
Σου δίνει το χέρι της,
άγγιγμα σκιάς.
Sof...=