~Ανθίζοντας

Μπουμπούκι αγνοφαίνεται,

ανθίζει λουλούδι ερωτευμένο,

ρίχνει τα φύλλα του σε γνώριμη αγκαλιά.

Φωνάζει: 

τώρα γεννιέμαι,τώρα γεννιέται το πάθος.

πέταλα κόκκινα φοράω

και αφήνω άρωμα,

για να το 'βρει ο έρως.

Ψιθυρίζει:

Το ξέρω,

 aνοίγω τον ασκό του Αιόλου,

ανεξέλεγκτες οι συνέπεις,

οι άνεμοι διαδραματίζουν  ρόλο με ρίσκο.

*
Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε.
Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο.
Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια.
Ν.Δήμος