Βήματα στην θάλασσα,συναισθήματα..

Θυμάσαι που παίρναμε κρυφά βότσαλα

και τα πετούσαμε στην θάλασσα ?

Προσπαθούσες να μου μάθεις να πηδάνε στην επιφάνεια...

 ~~

-διάλεξε ένα βότσαλο..

με τα ακροδάχτυλα βυθισμένα στο νερό έψαχνα να βρω...

-αυτό εδώ.ναι αυτό θέλω.

θυμάμαι το χάιδεψες,το έκλεισες στην παλάμη σου,μετά το φύλαξες.

-πιάσε ένα άλλο.

δεν ρώτησα το γιατί.

-ορίστε,αυτό εδώ.

με το ένα χέρι έπιασε το χέρι που κρατούσα την πέτρα..και με το άλλο έπιασε την μέση μου...ένιωθα την ανάσα του τόσο κοντά..

-θα μετρήσουμε,στο τρία θα το ρίξουμε.

εγώ μετρούσα δυνατά και αυτός από μέσα του.

-1,2,3

ούτε που κατάλαβα πότε έφυγε από το χέρι μου  και έκανε τόσα βήματα στην θάλασσα.

-είδες?ήταν τόσο απλό

-μόνη μου ποτέ δεν το κατάφερα.

 -κάτι θα έλειπε γι αυτό.

-ίσως.μα είναι παράξενο.

-τι είναι παράξενο?

-πώς γίνεται να έκανε επτά "βηματάκια"?

-αφού τόσα είναι τα γράμματα.

-μα,24 δεν είναι?

-εγώ ξέρω πως το Σ'αγαπάω έχει επτά.

δεν μίλησα.απλά έβαλα το χέρι μου στην τσέπη του και πήρα το βότσαλο που είχε φυλάξει.

-να δούμε αν μου έμαθες καλά.μέτρησε πόσα θα κάνει τώρα.

το έριξα.

-9!τόσα πολλά...πιο καλά και από εμένα έμαθες.

-ναι,9...τόσα είναι τα γράμματα.

-ποιά γράμματα?

-της φράσης:εγώ να δεις.

σιωπή.

-ξέχνα βότσαλα και θάλασσα.Σ'αγαπάω

 -εγώ να δεις...

μία αγκαλιά και το "παιχνίδι" 

συνεχίστηκε.

Sof...=)