απαισιόδοξη σιωπή

  Τα κύματα ακόμα σκάνε στην ακρογιαλιά..

τα ακούω καθώς προσπαθώ να μείνω στην καρδιά σου

Ένα παλιό πικαπ γρατζουνάει έναν δίσκο με αναμνήσεις,

το ακούω.

σα να κλαίει ο δίσκος πάνω του.

κύματα,δίσκος...

γιατί να ακούω μόνο αυτά

και όχι την φωνή σου.;

μέσα στην απαισιόδοξη σιωπή,

ήθελα να δω μία καμπύλη ζωγραφισμένη στον τοίχο.

και η καμπύλη αυτή;

το χαμόγελο σου.

ήθελα να δω τα αστέρια ξανά στον ουρανό μου.

τα αστέρια;

τα μάτια σου.

αντί να ακούω τον δίσκο μου να κλαίει καθώς το πικάπ τον πληγώνει..

θα ήθελα να ακούσω έστω μία λέξη από εσένα.

Μα μάταια,

αφού ούτε καν μπορώ να αγγίξω τα ονειρά σου.

SOF...=)