ξαστεριά.

Συγχώρα με,

μα αγαπάω πρόσωπα 

και όχι προσωπεία.

είναι και το "γιατί" που στεγνώνει πάνω σε ξερά χείλη.

Sof...=)

πλαστά πρόσωπα.

Δεν σε φοβάμαι ζωή,

μα φοβάμαι τα πρόσωπα του κόσμου.

  κατρακυλάω τις σκάλες του

και πέφτω σε έδαφος ανώμαλο.

στηρίζομαι στις παλάμες μου

και προσπαθώ να σηκωθώ.

τα πρόσωπα,

αυτά τα πρόσωπα που δάκρυα γεμίζουν 

τα βλέφαρα μου,

 δεν με αφήνουν.

πατάνε δάχτυλο,κάθε δάχτυλο της παλάμης

και με πονάνε,

αλήθεια σου λέω με πονάνε.

τόση γύμνια ψυχής διαθέτουν,

τόσο άδειο βλέμμα,

που θαρρείς πως ακόμα και η θάλασσα 

 είναι γεμάτη ζωή,

πως αν την αντικρίσεις θα δεις

ναι,θα δεις πως η ψυχή της πάλλεται 

στον ήχο των κυμάτων της.

αυτά τα πρόσωπα όμως του κόσμου

δεν έχουν ζωή,

πάσχουν από κάτι που χαρακτηρίζεται

"πλαστό" 

και μαστιγώνουν τα αληθινά πρόσωπα.

 Sof...=)