Nostalgia...

Από χθες βλέπω ταινίες που μέσα από αυτές μεγάλωσα...

Νοσταλγία..

Βλέπω σκηνές..άλλοτε γελάω..άλλοτε κλαίω..ναι όπως τότε..

Ακόμα έχω τις ίδιες αντιδράσεις...

Τι και αν η "Αναστασία" έχασε την οικογενειά της..την ταυτότητα της...ξανά βρήκε την γιαγιά της..και τον Δημήτρη της..βρήκε το ποια είναι...

Ο "Σίμπα" έχασε τον πατέρα του...νομίζοντας ότι αυτός έφταιγε..έφυγε μακριά..μα ξανα γύρισε..και έγινε ο βασιλιάς...

Μα μακάρι να ήταν και στην πραγματικότητα έτσι...

Πριν κάνα τέταρτο είδα την "Αναστασία" ταυτίστηκα μαζί της...ήταν σα να έβλεπα τον εαυτό μου στα μάτια της..

Έτσι όπως ένιωθε χαμένη...ξανά ένιωσε το ποια είναι..

Να έτσι θέλω να γίνει...από εκεί που δεν το περιμένω να με ξανά βρω...να βρω αυτό που θέλω πραγματικά..

Μα τι σκέφτομαι...ξύπνα!16 πήγες...

Όχι δεν θέλω...

 Someone holds me safe and warm,
horses prance through a silver storm,
Figures dancing gracefully,
across my memory,

                                                                                         

       *Μην πέφτεις...

Sof...=)

~Αναζητώντας την ευτυχία..

Στον δρόμο για την αναζήτη της ευτυχίας,συνάντησα ένα ξωτικό..

Το ρώτησα προς τα πού να πάω..

Με κοίταξε με τα μεγάλα πράσινα μάτια του και μου απάντησε..

Μην ψάχνεις την ευτυχία μικρή μου,

κοίτα πρώτα στην καρδιά σου..ακολούθησέ την...

θα δεις πως υπάρχει ένας δρόμος της καρδιά σου που θα σου ανοιχτεί..

τον κοιτάω...σκέφτομαι λίγο..σηκώνω το κεφάλι..και τον ξανά ρωτάω..

 Μα πού θα βρω τον δρόμο να φτάσω σε εκείνον..?μπορεί να μην μου ανοιχτεί καμία πόρτα..και να μην μπορώ να βρω την ευτυχία..έτσι δεν θα βρω και εκείνον..

Με ξανά κοιτάει..και μου λέει..

Αν κοιτάξεις καλά...αποκλείεται να μην βρεις έστω και έναν δρόμο..

μην ψάξεις να βρεις για ταμπέλες..μην ακούσεις κανενός την φωνή..μόνο την φωνή της καρδιάς μου...δεν είναι δύσκολο..όλα εκεί μέσα κρύβονται..

Του είπα ευχαριστώ για όλα...

περπάτησα για λίγο..και βρήκα μια παραλία και έκατσα εκεί που σκάνει το κύμμα..

αφέθηκα και προσπάθησα να ακούσω την φωνή της καρδιάς μου..

άκουγα τα κύμματα να χορεύουν...

άκουγα τους γλάρους να τραγουδάνε..

ξαφνικά ακούω την καρδιά μου να μου λέει..

άμα θέλεις να φτάσεις σε εκείνον..στην ευτυχία..τότε το μόνο που σου μένει είναι να περάσεις την γέφυρα του τώρα και του παρελθόντος...

για να γυρίσεις πίσω...

μόλις δεις μπροστά σου..την ευτυχία..από πίσω θα τον αντικρίσεις..

τρέξε...αγκαλιασέ τον..φιλησέ τον..πιάσε το χέρι του..και φύγετε...

χαρούμενη πλέον και γεμάτη αισιοδοξία..ξεκινάω να βρω την γέφυρα..ξέρω που είναι..εκεί που τον άφησα για τελευταία φορά..τρέχω για να προλάβω..

*και αν δεν σε βρω..τι θα γίνει?

Χάρτινος ουρανός...

Ξέρω την ιστορία μίας κοπέλας..μία ιστορία δίχως τέλος γι αυτήν..

Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά...

Όλα άλλαξαν γι αυτήν..

Μα δεν περίμενε να συμβεί..

"Ο λεγόμενος έρωτας χτυπάει την πόρτα ξαφνικά.."

Εκεί που όλα ήταν γι αυτή συνηθισμένα..εμφανίστηκε ένα μικρό αγόρι..

Κάτι ένιωσε μέσα της...πεταλούδες στο στομάχι ίσως...μα σίγουρα ήταν κάτι δυνατό..

Δεν τον ήξερε,μα τον γνώρισε με έναν τρόπο κάπως μαγικό..

Κάθε μέρα πλησίαζε όλο και πιο κοντά στο άνοιγμα της πόρτας του..

Κάθε μέρα έβλεπε την ζωή της να αλλάζει...

Έβλεπε μέσα από τα δικά του μάτια αυτή..

Έκαναν όνειρα μαζί..

Κάθε μέρα,κάθε βράδυ χαμογελούσε..χαμογελούσε γιατί το ένιωθε..το ήθελε..

Η μυρωδιά του έμενε κάθε φορά πάνω της..

Είχε δίπλα της αυτό που ήθελε..

Μα,όλα άλλαξαν...όταν έφυγε το άστρο της,

τότε φοβήθηκε..

φοβήθηκε ότι θα τον έχανε για πάντα μετά..

φοβήθηκε αυτό το μετά..

τρόμαξε στην ιδέα του ότι θα ήταν σαν δύο ξένοι..

δεν ήθελε να το δείξει..πάλεψε για να μην χάσει τον εαυτό της..

μα,κλείστηκε τόσο πολύ,που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ικανότητα να ονειρεύεται..

να χάσει την ικανότητα,την θέληση να χαμογελάω..

το κουτί με τα όνειρα της έπεσε και έσπασε...

μόλις έσπασε..σκόρπισαν παντού..και πέταξαν σαν πουλιά..

νόμιζε ότι δεν θα επέστρεφαν..μα ήξερα τον δρόμο να γυρίσουν

μία μέρα λοιπόν ανοίγει το παράθυρο της και βλέπει να έρχονται..σχηματίζοντας ένα μεγάλο χαμόγελο..=)

τρύπωσαν ξανά μέσα...τρύπωσαν ξανά μέσα της..

τι έγινε όμως με τον μικρό της?

όλα όσα φοβόταν δεν πραγματοποιήθηκαν...γιατί όταν πέταξαν τα όνειρα της..πήγαν σε αυτόν..

και τα όνειρα του..μπλέχτηκαν με τα δικά της...

όταν πήγαν πίσω σε αυτόν και πίσω σε αυτήν...κατάλαβαν πως είχαν κοινά όνειρα..μα ένα ήταν το πιο υπέρτατο..το ότι είχε ο καθένας το δικό του αστέρι..αν και μακριά ο ένας τον άλλο...

Έσκισαν τον χάρτινο ουρανό που τους είχε τυλίξει...και εμφανίστηκε ένας ουρανός γι αυτούς..ένας ουρανός για δύο αστέρια σαν αυτούς...

 

 *χρόνια πολλά ξαδερφούλη <3 χεχ

Καληνύχτα...φιλιά στις μυτούλες..

Sof..=) 

Σκορπισμένες λέξεις στο δωμάτιο..

Μουσική..

Όνειρα..

Αγάπη..

Ταξίδι..

Ελπίδα...

Απογοήτευση..

Θλίψη...

Μοναξιά..

Κρυμμένες προτάσεις σε ένα κουτί...

Επειδή χάνομαι...

Επειδή ονειρεύομαι..

Πού είμαι?

Πού είναι?

Τα αστέρια ακόμα λάμπουν...

Το κύμμα σκάει απαλά..

Θέλω να φωνάξω..

Θέλω να κλάψω...

Να κρύψω το πρόσωπό μου...

Να χαμογελάσω...

Να σε αισθανθώ..

Εικόνες..χαμένες σε έναν άλλο κόσμο...όνειρα παντού..

Ανεκπλήρωτοι Έρωτες...

Ακόμα μπορώ να θυμηθώ την μυρωδιά πάνω στα ρούχα μου,πάνω στο δέρμα μου..από την τελευταία φορά...

Θέλω να γίνω γοργόνα..

Να κολυμπάω μακριά...

Τα δακρυά μου να είναι πολύτιμα..

Ένα άγγιγμα νιώθω..

Γυρίζω και βλέπω ένα αστέρι με το φως του να με ακουμπάει...

Το αγγίζω και γίνομαι και εγώ από γοργόνα ένα αστέρι..

Τώρα είμαι μακριά..μακρία..ψηλά 

Μα,νιώθω ωραία εκεί...

*mermaid's tears...

Καληνύχτα...

Sof..=)

...

Καθώς διάβαζα..είχα αφήσει ανοιχτή την πόρτα..

Ο καιρός γίνεται όλο και πιο γλυκός..

Ένα αεράκι διαπερνάει το προσωπό μου..

Μια τόσο όμορφη,χαρακτηριστική μυρωδιά..

Άνοιξη...καλοκαίρι μου μυρίζει συγχρόνως...

Τώρα ακούω πυροτεχνήματα..ο ουρανός γέμισε...

Μόλις σταμάτησαν,τώρα τα αστέρια φωτίζουν τα μάτια μου..

Λάμπουν μαζί τους...

Φοράω τα ακουστικά μου..και η μουσική με καταλαμβάνει..

Ταξιδεύω με το μυαλό μου...

Ταξιδιάρα ψυχή,

Προσπαθώ να πάω σε μέρη ονειρεμένα...δίχως δυστυχία..

Όσο και ακούγεται δύσκολο,εγώ το προσπαθώ..

Μα,δεν θέλω άλλη τέτοια μέρη..

Παλεύω μέσα μου να τα αποφύγω..

Χαίρομαι όταν το πετυχαίνω..=)

Και όμως...αν θέλεις κάτι πολύ τότε όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το πετύχεις..

Αυτοί που αξίζουν μένουν,αυτοί που πραγματικά νοιάζονται για εσένα είναι εκεί..

Το έχω βιώσει,είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό..

Αρχίζω και καταλαβαίνω ποιοι είναι εδώ για εμένα...ποιοι νοιάζονται πραγματικά..

Μα ό,τι και να μου πουν εγώ δεν κάνω πίσω..συνεχίζω να κάνω αυτό που αισθάνομαι..

Ποτέ μην αφήσεις κανέναν και τίποτα να φανεί εμπόδιο σου...

Να χαμογελάς για εσένα..για κανέναν άλλο..

Να ονειρεύεσαι..

Να αγαπάς..και να αγαπιέσαι..

Πολλές φορές,μην περιμένεις ανταπόκριση..;)

*
Ξέρεις τι θέλω να σου πω;
Κάτι που μάλλον θα γελάσεις
Άμα δε μάθεις να χαϊδεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις...

 

 

*Ας περάσει όλο αυτό..θέλω να με ξανά βρω..

Καληνύχτες..

Sof...=)

 

~Thoughts..~

Άλλη μία νύχτα που ο ύπνος δεν βλέπω να έρχεται..

Κάθομαι και σκέφτομαι..

Ένα πράγμα μου έχει στοιχειώσει το μυαλό..

Γιατί δε φεύγει?Γιατί?

Ή μάλλον γιατί εγώ δεν το αφήνω να φύγει...

Γιατί να φοβάμαι τόσο να πονέσω...

Γιατί δεν αφήνομαι..

Αφού ξέρω,το νιώθω τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει..

Μα,γίνεται το παρελθόν να εμφανιστεί ξάφνου μπροστά σου?

Μία χρονομηχανή θέλω..να τόσο μικρή ίσα ίσα να μπορέσω να πατήσω το κουμπάκι της και να βρεθώ την στιγμή που λαχταράω...

Όποτε ξανά νιώσω μόνη..να το πατάω και να ξεχνάω τα πάντα...

Γιατί πρέπει να είμαι τόσο ευαίσθητη...

Μόνο δάκρυα χαράς θέλω να τρέχουν..

Καιρό έχω να κλάψω από χαρά...

Μα θέλω να έρθει η στιγμή να ξανά δω δάκρυα χαράς...

Δάκρυα θλίψης,πόνου να μην ξανά ματαδώ...

Γιατί να μην τολμώ να σου μιλήσω?

Κάθομαι δειλά εδώ και γράφω..

Με κάνει να ξεχνάω..μα συγχρόνως να θυμάμαι...

Είναι ένας τρόπος όμως να ξεδίνω..να μην χάνομαι με τον εαυτό μου..
Τι μου έχει μείνει πλέον για να μην χαθώ?Η μουσική μου και το μπλογκ...
Η μουσική σου ξυπνά τα μεγαλύτερα "Θέλω" σου...
Νιώθω όμως πως αντιδράω σαν μία μικρή χαζή κοπελίτσα...
Μα αλήθεια δεν έχει σημασία το πόσο μεγάλο διάστημα υπήρξε...
Έτσι νιώθω...έτσι αντιδράω και ξεσπάω..
Αυτή είμαι εγώ...
Το χειρότερο από το τέλος μίας οποιαδήποτης σχέσης..φιλικής ή ερωτικής..είναι το μετά..το γεγονός ότι χάνεις τον άλλο..το ότι νιώθεις πως δεν είναι δίπλα σου.. 
Είναι ώρες που σκέφτεσαι να βρεθείς μπροστά του...να δώσεις μία μεγάλη αγκαλιά..και να του μιλήσεις...
Να αφεθείς..χωρίς να σκεφτείς τίποτα και κανέναν..
Να βγάλεις τα πάντα από μέσα σου..να αισθανθείς καλά..
Έπειτα από αυτή σου την απόπειρα..θα νιώσεις είτε να είσαι ίσος με το πάτωμα..είτε να είσαι πάνω σε ένα σύννεφο..
Είτε λοιπόν, να είσαι χάλια είτε να πετάς στα σύννεφα...η αντίδραση του άλλου και η απάντηση του..είναι αυτά που θα σε προσγειώσουν...απότομα..ή ομαλά...
Και αν προσγειωθείς απότομα μην κολλώσεις...η ζωή είναι υπέροχη..αρκεί να την γευτείς..
Εμένα η γεύση της τώρα που γράφω..είναι πικρή...

http://www.youtube.com/watch?v=Q1gs0Kpype4 =)

 *I really need a warm hug..

Καληνύχτα,σας γλυκοφιλώ..

SOF...=)

Τα πάντα αλλάζουν...

Πόλλες φορές..η ζωή σου παίζει παιχνίδια..

 Μα όλα γυρνάνε τούμπα..

Χάνομαι μέσα σε ένα ήδη χαμένο "εγώ" 

Νιώθω μόνη μέσα στην δική μου μοναξιά...

Κλείνω τα μάτια,ψάχνω να βρω τον δικό μου κόσμο,μα χαμένος..

Τα ανοίγω..και έχω βρεθεί σε ένα δωμάτιο..μόνη...

Κοιτάζω γύρω μου,που πήγε ο ουρανός μου? Τα αστέρια?Τα σύννεφα που πατούσα πάντα πάνω με σιγουριά?

Στο βάθος ένας μικρός τετράγωνος καθρέφτης..το μόνο που μπορώ να καταφέρω με αυτόν είναι να αντικρίσω το πρόσωπό μου..

Πλησιάζω...με βήμα αργό,τα χέρια μου ακουμπάνε το πρόσωπό μου..

Ναι!Δειλιάζω να τα αφήσω κάτω..φοβάμαι να με δω..

Μόλις φτάσω στο σημείο που βρίσκεται ο καθρέφτης...

Παίρνω την απόφαση και εμφανίζω το πρόσωπο μου,

Κοίτα Σοφία...λείπει το χαμόγελό σου μου λέει...

Κλείνω τα μάτια μου...και τώρα τα σουφρώνω όσο δυνατά μπορώ...και φωνάζω στον εαυτό μου..ακούω την ηχό μου να φτάνει μέχρι έξω..

Το μόνο πράγμα που με κρατούσε ήταν αυτό..το χαμόγελο...δεν γίνεται να το έχασα..δεν είναι δυνατόν...

Ανοίγω τα μάτια μου,ξανά κοιτάζομαι...τα δάκρυα μου έχουν γεμίσει το πρόσωπο...τα μάτια μου έχουν κοκκινίσει..και το χρώμα των ματιών μου έχει αλλάξει χρώμα..

Πού πήγα αναρωτιέμαι...

Γιατί να αισθάνομαι έτσι?

Τα όνειρα που έκανα πάντα..γιατί έπαψαν να τριγυρνάνε γύρω μου..

Ο κόσμος μου γιατί χάθηκε..?

Γιατί να είμαι τόσο μόνη?

Δεν γίνεται ο ουρανός μου να είναι τόσο γκρίζος..να είναι λες και ειναι ανύπαρκτος..

Όλα υπάρχουν...όλα...μα δεν τα αφήνω να εμφανιστούν...να πάρουν ζωή..

Δεν τα άφηνω να αναπνεύσουν..όπως δεν αφήνω και εμένα να αναπνεύσω...

Πάω σε ένα μικρό παράθυρο...το ανοίγω...και προσπαθώ να εισπνεύσω όσο το περισσότερο αέρα μπορώ...

Έπειτα πάω στον καθρέφτη...κοιτάζομαι...πιάνω τα μαλλιά μου έναν κότσο...σκουπίζω κάθε ίχνος από δάκρυ....και ύστερα ρίχνω ένα χαμόγελο...

Με το που έσκασα ένα χαμόγελο...έφυγα από το μονότονο δωμάτιο..

Πήγα στον ουρανό...είναι εκεί ακόμα τα αστέρια μου...τα ακουμπάω με την άκρη του δάχτυλού μου...κάθομαι και πάλι στα σύννεφα με σιγουριά...

Δεν φοβάμαι...

Ξανά ονειρεύομαι...

Χαμογελάω ξανά...

Ακούω μουσική...δεν σταμάτησε..

Νότες παντού...

Είμαι ξανά εδώ....

Ταξιδεύω..

Όλα μέσα στο μυαλό βρίσκονται...

*εδώ θα βρίσκομαι πάντα...

SOF...=)

Μα αυτή την φορά φύσηξες δυνατά....

Έτσι όπως φυσάς πάρε με και εμένα μαζί,αρκεί να φύγω από εδώ..

Σε ακούω φυσάς τόσο δυνατά,

Είναι φορές που φυσάς πιο ήρεμα...μα είναι φορές που είσαι τόσο δυνατός..

Σα να θέλεις να μου μιλήσεις...σα να μου μιλάς και να μην σ'ακούω...

Μα δε θέλω να ακούσω τίποτα...

Δε θέλω...

Κοιτάζω από το παράθυρο..δειλά...κρυφά...

Τα δέντρα παλεύουν μαζί σου...άλλα απλά σε απολαμβάνουν,όταν απαλά φυσάς..

Είναι σα να κουρσεύεις μαζί με το άλογό σου...

Με το περασμά σου,παρασέρνεις ό,τι βρεις στον δρόμο σου...

Μόνο εμένα αφήνεις,έτσι απλά να σε κοιτάζω..

Μόλις φύγω από το παράθυρο...γεμίζω το κεφάλι μου με χίλια δυο συναισθήματα...με χίλια δυο ερωτήματα....

Τώρα δεν σε βλέπω,μα σε ακούω..

Τώρα ναι,ακούω τι μου λες...

Είσαι εδώ, μα όμως λείπεις...

Μου μιλάς μα δεν σ'ακούω...

Φυσάς...

Αυτή την φορά δεν είναι το γλυκό το αεράκι..

Μα είναι τόσο δυνατό που με κάνει να έχω την ανάγκη να θέλω να με πάρει μαζί του..

Την ανάγκη να με κάνει να χαθώ...

Αν χαθώ...τι θα γίνει αν χαθώ? 

Μα ναι!Απλά θα χαθώ για μια στιγμή..μετά θα με ξανά φέρεις πίσω..

Θα είμαι εδώ...

Την επόμενη φορά..φύσηξε γλυκά..όχι όπως τώρα...σκληρά..γιατί έτσι μπορεί να σε ακούσω κατευθείαν...να θέλω να σε ακούσω..και έτσι θα χαθούμε μαζί...

*Τι αέρας σήμερα...

*Καληνύχτα,φατσούλες

Sof...=)

Λέξεις...πουλιά...

Mα χάνομαι στις λέξεις...

Κρέμομαι από τα χείλη σου και αναμένω φοβισμένα αλλά συγχρόνως γλυκά..να ακούσω τις δικές σου λέξεις...

Έτσι όπως πηδάνε οι λέξεις..πετάνε σαν πεταλούδες..και έρχονται σε εμένα...τις ακούω..μα φοβάμαι..φοβάμαι τι θα μου πουν,λες να είναι καλά αυτά που θα μου πουν?ή το άκρως αντίθετο..

Εντέλει,είναι το άκρως αντίθετο...ακόμα όμως κρέμομαι από τα χείλη...μπορώ να ακούσω τον ήχο που βγάζουν τα χείλη καθώς βγαίνουν οι λέξεις...άλλοτε πιο ήρεμα,άλλοτε πιο ζωηρά..μα ναι..τα νιώθω..τρέμουν..φοβούντε μήπως φοβηθώ,πληγωθώ και πέσω..μήπως σπάσω σαν προσελάνινη κούκλα...και ύστερα διαλυθώ σε χίλια μικρά κομματάκια... 

Μα εγώ αντέχω,δεν πέφτω..μένω εκεί και ακούω τι έχεις να μου πεις..δεν πρόκειται να σπάσω..δεν θα με αφήσω να γίνω χίλια μικρά και άψυχα κομμάτια..γιατί θέλω να συνεχίσω να σε ακούω...να ακούω την φωνή σου...

Και αν δεν είναι αυτά που θέλω να ακούσω,μένω εκεί..Δεν σκέφτομαι εάν πονέσω...

'Υστερα από τις λέξεις που θα φτάσουν προσγειώνομαι απαλά..δεν πέφτω απότομα..δεν αλλοιώνομαι..δεν πρέπει το ξέρω...

Έχω σίγουρα τον τρόπο μου να ξεσπάσω...μέτα όμως από αυτό? Ποιό είναι το επόμενο στάδιο?Στον κόσμο μου είναι όλα ονειρεμένα...μα ναι! Μπορώ να κάνω όνειρα...αν θα πραγματοποιηθούν?Δεν ξέρω! Μα ξέρω όμως ότι θα έχω ονειρευτεί...θα είμαι εγώ,στον δικό μου κόσμο...

Τα αστέρια ακόμα λάμπουν στον ουρανό μου..και ο ήλιος ακόμα λάμπει...οι γλάροι ακόμα πετάνε πάνω από τα καταγάλανα νερά...μα να ο ήλιος ανατέλει ξανά!Μαζί του και εγώ...=) 

                                                                                                                                *Λένε πως,όλα για κάποιο λόγο γίνονται ;)

Sof...=)

Buona Notte=)